| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 |
...wreszcie, ściągnąć z kaazy kilka piosenek. Do pełni szczęścia brakuje tylko jednej, szczególnej. Ta się "wściekła" i skutecznie ukryła... No cóż, nie pierwszy to raz, komputer uczy cierpliwości. Sos chrzanowy, przy tym, to "pestka" ...
Nowy tydzień do przeżycia /czemu tylko tydzień?/...jaki będzie?
A na horyzoncie pojawiła się szansa na kilkudniowy wyjazd do Mrągowa. Ciekawe... „Kusi i nęci” by jechać stopem, jak za dawnych lat. Chociaż...zaraz, zaraz, nie tak odległych. Trzy lata temu wybraliśmy się, ja z młodymi, w ten sposób do Gdańska. Do tej pory wspominają... Teraz jechałbym tylko z jednym. Starszy chce do babci. Jego wola. Będzie okazja by młodszemu coś pokazać po drodze. Ale, właśnie, co? Są do wyboru dwie trasy; jedna krótsza, bardzo malownicza, przez Myszyniec, Spychowo /Jurand?/, Babięta a druga, przez Amerykę, Olsztyn i Biskupiec. Ta druga mimo, że dłuższa, jest szybsza. Na obu jest co zobaczyć. Krajobraz kontra zabytki... a może jedno i drugie?...
Solei – rozumiem Twoje zdanie o tym, że auto-stop jest niebezpieczny. Znam, przy tym, stanowiska obydwu stron „barykady”. Wynika z nich że, jedni drugich się obawiają z wzajemnością. Są ku temu przesłanki, nawet tragiczne. Z jednej strony kierowcy obawiają się o przewożony ładunek. Z drugiej, niestety, kobiety na drodze źle się kojarzą... Przyznajmy jednakże, jest to tylko mały promil sytuacji. Nie warto na nim budować opinii. A uważać trzeba wszędzie; jednakowo, kobieta i mężczyzna.
W sztambuchu znalezione.
Epitafium na nagrobku.
Prawdziwy anioł rozkoszy
Słodsza w pożyciu malżeńskiem
nad wszelką miłość niewieścią.
Zdumienie moje osiągnęło apogeum.
Kilka kartek dalej, z Heinego
Brzoskwiniątko, znam swą zgubę
I dlatego tak mi tęskno
I dlatego marzę: Gdybyś
Mogła być mi obojętną.[...]
A ja - zimny drań!...o
Pisałem wcześniej o rozpoczęciu poszukiwań dokumentów z okresu napoleońskiego... Szukałem i szukam. Znajomi i nieznajomi starają się pomóc, przynosząc dokumenty. Ciekawe, ale niestety, z innego okresu...
Ta notka powstaje pod wpływem impulsu.
Oto rano trafia do mnie sztambuch z odręcznymi zapiskami, zapiskami o różnorakiej tematyce. Od cen w 1893 r. po epitafia na nagrobkach. Wśród tego i wiersze. Różne. Nie wiem czyjego autorstwa. Jeden z dopiskiem: dla Niej to pisałem...
Tu, ten impuls. Błysk. Są ludzie bezgranicznie sobie oddani! Wzajemnie się wspierający w chwilach trudnych, razem radujący się ze wspólnych osiągnięć... Są w ludziach bestie. Ludzie widzący w drugim wyłącznie przedmiot.
Znów telefon. Odłożyłem słuchawkę. Dość miałem awantur tete a' tete by być prowokowany do telefonicznych...
Gdy mi się wszystko w koło mroczy,
Po całodziennych trudach i męce,
Ty mi leciuchno połóż na oczy
Swe ręce ciepłe, kochane ręce.
Gdy do wytrwania braknie mi ducha
I słabnie życiem sterane serce,
Niech z niebios spłynie na mnie otucha
Przez Twoje ciepłe, kochane ręce.
Początek wakacji to nieodmiennie, od kilkunastu lat bezmała, wspomienia. Wędrówek.
Pierwsza, gdy miałem 16 lat. W kieszeni trochę zaskórniaków, plecak z minimalną ale najpotrzebniejszą zawartością... I cel, - pierwszy: do cioci, po kasę. Nigdy nie odmawiała. -drugi, w góry. Nie wiem już na jak długo... potem już „normalnie”, jak co roku, nad morze, do Gdańska. Transport – książeczka „auto-stop”.
Wychodząc z domu nie przewidziałem, jaką to burzę wywołam, jaki alarm... No tak, powiedziałem, że jadę „na OHP” - inaczej przecież by mnie nie puścili... Rodzina w komplecie „postawiona na nogi”.
Droga do cioci zajęła mi dwa dni. Tak naprawdę nie pamiętam już którędy jechałem. W pamięci pozostała mi tylko kolacja i śniadanie na drugi dzień rano. Na wsi, u gospodarzy, którzy zgodzili się bym noc przespał u nich, tak jak chciałem, na sianie w stodole. Świeże jajka, pomidory, wiejski chleb własnego wypieku... na śniadanie mleko, takie prosto od krowy, takie ciepłe... i jeszcze zapas na drogę. I nic, absolutnie nic, ci ludzie nie chcieli w zamian, żadnych pieniędzy, nic...
Do cioci dojechałem wieczorem. Ta, na mój widok, jak nigdy, oniemiała. Ale i ucieszyła się... i zatrzymała.
zostań, zobacz pogoda się psuje, deszcz.../faktycznie deszczowo i zimno było/ - przekonywała.
I przekonała. Zamiast po górach, zwiedziłem Ł. I okolice.
A potem? Potem, jakby zgodnie z planem. Z ciocią wyjechaliśmy do Gdańska. Tam, na miejscu Matka...
Syneczku, coś ty zrobił?...
Jak to co? Ruszyłem w świat...
Myśmy tak się martwili, dopiero gdy ciocia zadzwoniła...
Ale przecież nic mi się nie stało, nie jestem takim małym dzieckiem...przecież, gdybym powiedział to nie puścilibyście mnie...
A w Gdańsku nudno bo jak się znało „każdy kąt, każdy kamień”...
Rok później, już oficjalnie, ruszyłem...