nie...

Kiedyś, daaawno temu, w Liceum będąc jeszcze, popełniłem na lekcji fizyki takie „coś”...

Czekasz na mnie już tak długo,

Z niepokojem patrzysz w dal,

W dal szeroką, niezmierzoną,

A mnie ciągle nie ma tam.

/.../

Spotkaliśmy się na skwerku,

Wśród przepięknych kwiatów barw,

Chcemy poznać teraz życie

I pokochać wiosny czar.

Przypomniałem sobie teraz to we fragmentach.

Hm... nie, nie zadzwonię, nie wyślę sms-a...